Դու նորեն կգաս, կառնես
մեզ կրկին
Քո թևերի տակ, մեղմ
կշշնջաս`
Երուսաղեմ-Երուսաղեմ,
Որքան ցանկացա գրթանի
նման
Թևիս տակ առնել քո ձագուկներին,
Դու չցանկացար…
Հիսուսի անունով Աբելի արյունը խոսում է, Տե՛ր իմ,
Այդ արյունն իջեցնում եմ համայնի վրա.
Այդ արյունն աշխատեցնում եմ,
որպես վերին գրոհ`
Աշխարհի տարերքի մեջ
հայտնվածների կյանքում:
Մարգարեները քաղաքից հեռանում են.
oդը հագեցած է նյութով,
Հոգու ձայնը տվայտումով ցած է
թափվում քիվերից,
Որոնումի ելած մեր հոգին
Մի օր լռորեն կհանգչի
Քո սուրբ առագաստների տակ։
Մարդկության պատմությունը մեծ քանակությամբ լոկալ բնույթի մանր ուժային բևեռներից ավելի ու ավելի փոքր քանակությամբ ավելի ու ավելի ուժեղ ու հզոր ուժային բևեռներին անցնելու պատմություն է...